Όλοι μας ακούμε τακτικά για θεάσεις u.f.o., απαγωγές ανθρώπων και ζώων από εξωγήινους, εξωγήινους κατά την αρχαιότητα, σύλληψη εξωγήινων οντοτήτων, καταρίψεις σκαφών, αγρογλυφικά και άλλες μαρτυρίες που υποδεικνύουν τη στρέψη του βλέμματός μας ψηλά στα αστέρια και μας παρακινούν να σκεφτούμε τι είναι αλήθεια και τι όχι. Σίγουρα για να υπάρχουν τόσες αναφορές κάποιες από αυτές (ακόμα ίσως και μόνο μία) θα είναι αληθινές, μπορεί να πει κανείς. Αν συμβαίνει αυτό τότε θα έχουμε απαντήσει σε ένα τρομακτικό ερώτημα: "αν είμαστε μόνοι στο σύμπαν". Στην αναφορά αυτή δεν θα ασχοληθούμε με τις κατα καιρούς μαρτυρίες και ενδείξεις ύπαρξης ζωής στο σύμπαν, αλλά με την πιθανότητα να υπάρχει αυτή.
Ας ξεκινήσουμε με μια ανασκόπηση της μορφής του σύμπαντος όπως ξέρουμε ότι είναι σήμερα. Το γνωστό σύμπαν έχει 3 χωρικές διαστάσεις (ύψος, μήκος, πλάτος) και 1 χρονική. Παντού συνυπάρχουν και διαμορφώνουν τον περιβόητο χωροχρόνο. Πιθανότατα να υπάρχουν και άλλες μη αντιληπτές από εμάς διαστάσεις (όπως είπαμε σε προηγούμενο άρθρο), αλλά δεν μας απασχολεί αυτό καθώς δεν μπορούμε να το εξετάσουμε με την υπάρχουσα τεχνολογία.
Μέσα στο σύμπαν των τεσσάρων διαστάσεων υπάρχει ένας αριθμός γαλαξιών που υπολογίζεται γύρω στους 10 εις την 23η γαλαξίες. Δηλαδή μιλάμε για ένα ασύληπτο νούμερο: 100.000.000.000.000.000.000.000 γαλαξίες! Αρχικά ήταν ορατοί από το Hubble 3.000 γαλαξίες μόνο. Με υπολογισμούς όμως ξέραμε ότι υπάρχουν πάνω από 125 εκατομμύρια. Πλέον και με νέους φακούς, φίλτρα και τεχνικές προσομοίωσης από υπερυπολογιστές ξέρουμε πως υπάρχουν γύρω στα 500 δισεκατομμύρια γαλαξίες γύρω μας με τον αριθμό του Avogadro τελικά (που διέπει την συμπαντική αρμονία) 6,02214179(30) x 10^23 να είναι ένα άκρως αληθινό νούμερο που να απεικονίζει πόσοι γαλαξίες υπάρχουν.
Κάθε γαλαξίας περιέχει από 10 εκατομμύρια άστρα (οι νάνοι) έως 1 τρισεκατομμύριο (οι γιγαντιαίοι). Αυτά τα αστέρια έχουν διάφορα μεγέθη, μικρότερα, μεγαλύτερα ή ίσα με αυτό του δικού μας άστρου, του Ήλιου μας. Κάθε άστρο έχει ένα πλανητικό σύστημα γύρω του με ποικίλια αριθμού πλανητών σε αυτό. Το δικό μας ηλιακό σύστημα ανήκει στον Γαλαξία μας και είναι ένα από τα 100 με 400 δισεκατμομύρια ηλιακά συστήματα που έχει. Σαν μέγεθος θεωρείται ένα μάλλον κανονικό προς το μικρό γαλαξιακό μέγεθος.
Αν θεωρήσουμε πως μεσαίου μεγέθους γαλαξίες έχουν 500 δισεκατομμύρια άστρα, μιλάμε για περίπου 50.000.000.000.000.000.000.000.000 αστέρια, σαν μια πρόχειρη εκίμηση, στο σύμπαν. Αν κάθε άστρο έχει γύρω του 5 πλανήτες (όχι 9 όπως το δικό μας σύστημα) και δεν υπολογίσουμε τους δορυφόρους αυτών (που και αυτοί μπορεί να φιλοξενήσουν ζωή - γιατί όχι άλλωστε - επόμενο άρθρο σχετικό), μιλάμε για 250.000.000.000.000.000.000.000.000 πλανήτες στο γνωστό σύμπαν. Και αναφερόμαστε φυσικά στο σύμπαν από ύλη μόνο, χωρίς να ασχολούμαστε καν με αντιύλη και σκοτεινή ύλη.
Θέλουν λοιπόν οι διάφορες θρησκείες και διάφοροι επιστήμονες κατά καιρούς να μας πείσουν ότι ζωή υπάρχει μόνο στη Γη και πουθενά αλλού. Αυτό θα ήταν από μόνο του κάτι αδύνατο, εγωιστικό και τελείως παράλογο, καθώς μια τέτοια πιθανοτητα θα ήταν της τάξης του 4 x 10^(-27) ή 0,000000000000000000000000004 ή 0,004 x 10(-24) %, δηλαδή σχεδόν μηδενική. Για ποιο λόγo λοιπόν πιστεύουν ότι η Γη είναι τόσο ξεχωριστή και τόσο τυχερή που φιλοξενεί ζωή, ώστε συγκριτικά, η πιθανότητα να πιάσεις το λαχείο ενώ σε χτυπά κεραυνός και πριν προλάβεις να συνέλθεις πέφτει πάνω σου μετεωρίτης και έπειτα τηλεμεταφέρεσαι, να φαντάζει κάτι πολύ απλό και καθημερινό; Απάντηση σε αυτό δεν έχω και πραγματικά προβληματίζομαι.
Με το θέμα ασχολήθηκε και ένας αστροφυσικός, ο δρ. Frank Drake που υπήρξε καθηγητής στο University Of California, Santa Cruz. Το 1960 σχήματισε μια εξίσωση που υπολογίζει τον αριθμό των εξωγήινων πολιτισμών στο Γαλαξία μας και την τεχνολογική κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Μέσα από αυτή την εξίσωση υπολογίζεται ότι, μόνο στο Γαλαξία μας υπάρχουν γύρω στους 2.400.000 πολιτισμούς με τους οποίους θα μπορούμε να επικοινωνήσουμε και με τους περισσότερους να βρίσκονται σε πολύ ανώτερο στάδιο από το δικό μας πολιτισμό, χωρίς να υπολογίζουμε πλανήτες με ζωή σε στάδιο μικροοργανισμών ή πλανήτες με άλογη ζωή ή τεχνολογικά κατώτερους πολιτισμούς. Έχουμε δηλαδή ένα σύμπαν που περιέχει κατά μέσο όρο και με γρήγορους υπολογισμούς 24 x 10^28 πολιτισμούς σαν και εμάς και ανώτερους (240.000.000.000.000.000.000.000.000.000).
Είναι λοιπόν παράδοξο να αισθανόμαστε μόνοι στο σύμπαν. Το αν έχουμε έρθει σε επικοινωνία ή όχι με αυτούς τους πολιτισμούς, αν έχουμε έρθει ή ερχόμαστε ή θα έρθουμε σε επαφή μαζί τους είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε και μάλλον δε χρειάζεται να μας απασχολεί, ακόμα τουλάχιστον.
Το βασικό όμως είναι ότι υπάρχουν εκεί έξω...
Υ/Γ.: Συγγνώμη αν έχασα κανένα μηδενικό στην πληκτρολόγηση, ήταν πάρα πολλά
Σχετικά links:
Comments