Με το σημερινό άρθρο εγκαινιάζεται μια νέα στήλη στο Blog, αυτή των πιθανών σεναρίων καταστροφής του πλανήτή μας.
Σενάριο πρώτο λοιπόν, όπως λέει και ο τίτλος, πτώση μετεωρίτη στη θάλασσα, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, θα είναι μεγέθους Μανχάταν, ήτοι περίπου περίπου 21,6 χιλιόμετρα μήκους, πλάτους μεταξύ 3,7 χιλιομέτρων στο φαρδύτερο σημείο του και μέχρι περίπου 0,8 χιλιόμετρα στο στενότερο, και συνολικής επιφάνειας 59,1 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Επιλέγουμε να ξεκινήσουμε την καταστροφολογία μας με πτώση του διαστημικού βουνού στη θάλασσα, αφού ο πλανήτης καλύπτεται 71% απο νερό περίπου, άρα αν πέσει κάτι, είναι πιο πιθανό να πέσει εκεί.
1. Κρουστικό Κύμα
Η πρόσκρουση θα δημιουργούσε ένα κρουστικό κύμα στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα πολλαπλάσια του ήχου. Κάθε πλοίο ή κατασκευή κοντά στο σημείο πρόσκρουσης θα καταστρεφόταν άμεσα.
Το κρουστικό κύμα θα είχε ισχύ τέτοια που θα προκαλούσε τεράστια πίεση στην ατμόσφαιρα, ισοπεδώνοντας τις παράκτιες περιοχές και σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Οι θάνατοι από θραύσματα λόγω της συντριβής και της δύναμης της πίεσης, θα ήταν ακαριαίοι για όσους βρίσκονται κοντά.
Το κρουστικό κύμα θα ταξίδευε για χιλιάδες χιλιόμετρα, πάνω από τη στεριά, προκαλώντας καταστροφή στα πάντα στο πέρασμά του, από πόλεις μέχρι φυσικές περιοχές.
2. Γιγαντιαία Τσουνάμι
Τεράστιες ποσότητες νερού θα εκτοξεύονταν στην ατμόσφαιρα, και θα δημιουργούνταν κύματα ύψους εκατοντάδων μέτρων, τα οποία θα κινούνταν με ταχύτητα άνω των 800 χλμ/ώρα.
Σε απόσταση 100-300 χλμ από το σημείο της πρόσκρουσης, το ύψος των τσουνάμι θα ξεπερνούσε τα 200-300 μέτρα. Τα κύματα θα μπορούσαν να φτάσουν σε ηπείρους και να καταστρέψουν παράκτιες πόλεις, υποδομές και φυσικά οικοσυστήματα. Η Αθήνα με υψόμετρο 170 μέτρων, θα βρισκόταν άμεσα στο βυθό της Μεσογείου, αν η πτώση γινόταν κάπου στο Αιγαίο.
Τα κύματα τσουνάμι μπορεί να συνεχίσουν να κινούνται για ώρες ή ακόμα και μέρες, φτάνοντας σε περιοχές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Οι παράκτιες περιοχές που θα πληγούν από τα τσουνάμι θα δουν εκατομμύρια θανάτους από πνιγμό, συντρίμμια και εκτεταμένες πλημμύρες. Οποιοσδήποτε σε αυτές τις περιοχές σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων από το σημείο της πρόσκρουσης θα βρίσκεται λοιπόν σε κίνδυνο.
3. Θερμική Ακτινοβολία
Ακραίες θερμοκρασίες θα παρατηρούνταν κοντά στο σημείο της συντριβής, φτάνοντας δεκάδες χιλιάδες βαθμούς Κελσίου! Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο βρασμό του νερού της θάλασσας σε ακτίνα χιλιομέτρων.
Το νερό θα εξατμιζόταν στιγμιαία, δημιουργώντας ένα σύννεφο ατμού που θα μπορούσε να φτάσει στην ανώτερη ατμόσφαιρα, απελευθερώνοντας τεράστια ποσά ενέργειας. Όποιος το ανέπνεε ή τον περιέβαλλε, θα τον έλιωνε από τη θερμότητα που θα είχε.
Τα ψάρια και άλλα θαλάσσια είδη κοντά στο σημείο πρόσκρουσης θα πέθαιναν άμεσα από τις θερμοκρασίες ή από την εκτόξευση από το νερό.
Η θερμότητα που θα εκλυόταν θα ήταν τέτοια που πιθανόν να αναφλέγονταν το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σε μια μεγάλη περιοχή γύρω από τον κρατήρα. Όποιος δεν πέθαινε από το βρασμό ή την καυτή ατμόσφαιρα, δε θα μπορούσε να αναπνεύσει...
4. Καταστροφή Θαλάσσιων Οικοσυστημάτων
Η θερμοκρασία κοντά στο σημείο της πρόσκρουσης θα έφτανε σε επίπεδα που θα σκότωναν κάθε θαλάσσιο οργανισμό, από μικροοργανισμούς μέχρι μεγάλα θαλάσσια ζώα. Το φυτοπλαγκτόν που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή του 50-80% οξυγόνου της ατμόσφαιρας, θα εξαφανίζονταν σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να μειωνόταν το οξυγόνο της Γης άμεσα.
Η καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος θα είχε μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, με πιθανή εξαφάνιση πολλών ειδών. Το οικοσύστημα των ωκεανών θα διαταρασσόταν σοβαρά και θα χρειαζόταν αιώνες για να ανακάμψει.
5. Ατμοσφαιρική Έκρηξη και Ρύπανση
Όπως αναφέρθηκε, η πρόσκρουση θα εκτόξευε τεράστιες ποσότητες θαλασσινού νερού, ατμού και θαλάσσιων ιζημάτων στην ατμόσφαιρα. Αυτό το υλικό θα ανέβαινε ψηλά και θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα για μεγάλο διάστημα.
Έτσι θα περιορίζονταν η ηλιακή ακτινοβολία, προκαλώντας μια παγκόσμια ψύξη που θα μπορούσε να διαρκέσει για μήνες ή και χρόνια. Αυτό θα είχε παγκόσμιες επιπτώσεις στη γεωργία και στο κλίμα, παρόμοια με τον "πυρηνικό χειμώνα" (σενάριο στο οποίο θα αναφερθούμε στο μέλλον).
6. Σεισμοί και Ηφαιστειακή Δραστηριότητα
Η ενέργεια που θα απελευθερωνόταν θα ήταν τεράστια, ισοδύναμα με σεισμό μεγέθους 9-10 Ρίχτερ ή περισσότερο, προκαλώντας καταστροφικές δονήσεις και μετακινήσεις τεκτονικών πλακών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η τεράστια πίεση θα μπορούσε να ενεργοποιήσει ηφαιστειακές εκρήξεις σε διάφορα σημεία της Γης, προσθέτοντας ακόμα περισσότερη τέφρα στην ατμόσφαιρα, σεισμικές δονήσεις και καταστροφές, σε περιοχές που δεν είχαν άμεσες συνέπειες και επιδεινώνοντας το κλιματικό φαινόμενο.
7. Παγκόσμιες Κοινωνικές και Οικονομικές Επιπτώσεις
Η γεωργία και η παγκόσμια τροφική αλυσίδα θα διαταραχθούν και αυτές λόγω της μείωσης της ηλιακής ακτινοβολίας από τη νεφοσκεπή που θα καλύψει τον πλανήτη. Αυτό θα οδηγήσει σε μαζικούς λιμούς και κοινωνική αστάθεια. Οι οικονομικές συνέπειες θα ήταν παγκόσμιες, με κατάρρευση των συστημάτων διανομής τροφίμων και ενέργειας.
Οι παράκτιες περιοχές θα πλημμυρίσουν ή θα καταστραφούν ολοσχερώς, προκαλώντας εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων και κρίσεις σε επίπεδο προσφύγων.
8. Συνολική Ενέργεια Πρόσκρουσης
Ένας μετεωρίτης μεγέθους "Μανχάταν" λοιπόν, θα είχε ενέργεια ισοδύναμη με εκατομμύρια πυρηνικές βόμβες. Η πρόσκρουση θα απελευθέρωνε δεκάδες εκατομμύρια μεγατόνους ενέργειας, υπερβαίνοντας κάθε ανθρωπογενή καταστροφή που έχει σημειωθεί στην Ιστορία.
Μόνο να κοιτάξει κανείς την λάμψη θα ήταν αρκετό για να χάσει το φως του για πάντα...
Αυτή η πρόσκρουση θα μπορούσε να συγκριθεί με την πρόσκρουση που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια. Για να εμφανιστεί το ανθρώπινο είδος, χρείαστηκε 65-66 εκατομμύρια χρόνια για να "ηρεμίσει" ο πλανήτης και τα θηλαστικά να φτάσουν σε σημείο νόησης...
Comentários